177 anos pasaron xa desde o nacimento da nosa escritora, e desde entón a súa importancia dentro das nosas letras non para de aumentar. O luns, 24 de febreiro, cumplirase un novo aniversario da autora e moitas e merecidas homenaxes terán lugar por toda Galicia, especialmente no ámbito académico. O obxectivo destas lembranzas de escritores é difundir as obras dos autores en particular e ademais potenciar a literatura galega en xeral, e a propia lingua. A divulgación de autores sempre pode resultar motivador para que as persoas se acheguen ós nosos criadores. Rosalía merece todas as homenaxes por ter sido unha muller escritora nunha época en que ás mulleres estaban apartadas deste ámbito e ademais por escribir e reivindicar unha lingua, a propia, que viña padecendo unha profunda marxinación e desprecio
desde séculos atrás. Ela venceu todas as barreiras e hoxe é a única escritora galega que ten proxección universal.
DECIMOS ROSALÍA
Decimos Rosalía
i alcéndese un espello
na noite largacía
Na noite ensimesmada
cai un orballo escuro
de auga lenta e calada.
De auga lentade pranto:
os nosos ollos son fontes
de tanto chorar tanto
De tanto vao láido,
polas serras e vales
pasa un vento ferido.
Pasa un río entoldado,
que entoldou un tempo
de renuncia humildado.
De renuncia está feito
o puñal que levamos
espetado no peito.
Espetado en ringleiras
dos galegos que marchan
prás terras estranxeiras.
Decimos rosalía
i o corazón da matria
sanra na noite fría.
Celso Emilio Ferreiro
desde séculos atrás. Ela venceu todas as barreiras e hoxe é a única escritora galega que ten proxección universal.
Decimos Rosalía
i alcéndese un espello
na noite largacía
Na noite ensimesmada
cai un orballo escuro
de auga lenta e calada.
De auga lentade pranto:
os nosos ollos son fontes
de tanto chorar tanto
De tanto vao láido,
polas serras e vales
pasa un vento ferido.
Pasa un río entoldado,
que entoldou un tempo
de renuncia humildado.
De renuncia está feito
o puñal que levamos
espetado no peito.
Espetado en ringleiras
dos galegos que marchan
prás terras estranxeiras.
Decimos rosalía
i o corazón da matria
sanra na noite fría.
Celso Emilio Ferreiro
Ningún comentario:
Publicar un comentario